Gen 25:21 Izak bad vurig tot de HEERE in het bijzijn van zijn vrouw, want zij was onvruchtbaar. En de HEERE liet Zich door hem verbidden, zodat Rebekka, zijn vrouw, zwanger werd.
Letterlijk staat er: Izak smeekte Jahweh en Jahweh liet zich door hem smeken…
Op een mooie lenteavond heeft vader Abraham hét gesprek met zijn zoon Izak. U weet wel, het gesprek over de bloemetjes en de bijtjes en de voortplanting van de mens.
En Abraham vertelt over de schitterende beloftes die Jahweh hem gedaan had. Zijn nageslacht zou niet te tellen zijn (Gen 22:17) en zou het land Kanaän krijgen (Gen 15:18). Vader Abraham drukte Izak op het hart dat hij de zoon van de belofte was en dat door Izak zou gesproken worden van Abrahams nageslacht (Gen 21:12)
Jaren later vindt Izak op een wonderlijke manier zijn vrouw Rebekka (Gen 24). Jahweh had dat prachtig geleid. Na een tijdje huwelijk komen er echter geen kinderen. Blijkbaar is Rebekka onvruchtbaar. Een ramp in die tijd.
Maar hoe kan dat nu? Hoe kan ze nu onvruchtbaar zijn? Ze was zonder twijfel de ideale vrouw voor Izak (Gen 24). En Izak was de zoon van de belofte. Hallo??
Dit is zo een van de teksten waar ik jarenlang heb overheen gelezen. En nu na 42 jaar Bijbellezen springt dit er ineens uit. Eerlijk gezegd maakte die tekst mij even sprakeloos.
Op het moment dat ik die vraag stelde: “Hoe is dit mogelijk?”, kwam het antwoord van de Heer: “Beschouw Mijn beloften niet als vanzelfsprekend”.
In het Engels zegt men “Don’t take it for granted”.
Izak moest afhankelijkheid van God leren. Hij moest leren om aan Jahweh gebeden voor te leggen. En op het moment dat Izak smeekt, laat Jahweh zich smeken.
Gebed is toch een wonderlijk iets, hé? God doet een belofte en toch verwacht Hij dat je erom bidt. Als je er begint op te letten zie je dit wel vaker in de Bijbel. Zomaar een voorbeeld:
In Jes 60:15 zegt God over Jeruzalem: In plaats van dat u verlaten en gehaat bent geweest, zodat niemand door [u] heen trok, zal Ik u tot een eeuwige glorie maken,
en dan staat er in Jes 62:7 Ja, geef Hem geen rust, totdat Hij Jeruzalem gegrondvest heeft en gesteld heeft tot een lof op aarde.
Het ene sluit het andere dus niet uit.
Niets is vanzelfsprekend bij God. Ondanks de belofte moest Izak bidden en hij werd verhoord. Maar het grote wonder is dat hij een relatie kreeg met de Almachtige, Eeuwige God. Dát is het wonder van gebed.
Als God een belofte doet is er dus niets verkeerd mee om daar voor te bidden. Integendeel. De Heer wil gebeden worden. In Christus Jezus zijn alle beloften van God “Ja en Amen”.
Toch blijkt de juiste houding naar God te zijn die van een vragend kind en dus niet die van een eisend kind dat Gods beloften vanzelfsprekend vindt.
Dus, belofte of niet ... gewoon bidden.